Umre Notları | Bir Gülümseme Olabilmek Müslüman Kardeşinin Yüzünde

Umre'den geldikten sonra duygularımı anlatan "ben döndüm" yazısı yazamadım. Hala elim gitmiyor öyle bir yazı yazmaya. Dilim döndüğünce parça parça klavyeme aktarmak istiyorum hissettiklerimi ama öyle yoğun duygular ki bir türlü kıvıramıyorum.

Olduğu kadar artık, iki aydır taslaklarda bekliyor yazım. Bir okuyan gaza gelse kar :)


Kardeşimin bir öğretmeni umreye gideceğimizi öğrenmiş bizimle hediye yolladı dağıtlamız için. Başımızla beraber dedik kabul ettik.


Bir gün annem ile beraber akşam ezanını beklerken yerli bir genç kız çay ve sandviç dağıttı bayanlar bölümünde. Sonradan geldi aklımıza pazartesi-perşembe orucu tutanları düşünerek dağıttığı. Bizim de lokumlar geldi aklımıza. Ertesi gün dağıtmaya karar verdik annemle.

Öğlen veya ikindi vakti idi. Hediyeliklerin paketini açtım annemle beraber.

Mescid-i Haram'ın bahçesinde üç kişi çevirseniz biri bizim insanımız çıkar. Bu kadar Türk yoğunluğu var ama o gün şansa sağım solum yabancıydı.. Başladık lokumları dağıtmaya.. Hanımlar hemen gülümseyerek kendi dillerinde teşekkür ettiler. Anne olanlar hemen çocuklarına da almak istediler :)
Daha namaz vakti girmediği için beyler de vardı bazı hanımların yanında. Hanımlar lokumu görünce nasıl tebessüm ile elini uzattıysa hangi beyin yakınına gelsem eğdi hemen boynunu görmemiş gibi yaptı. Her ne kadar anlamasalar da buyrun diyerek ufak bir gülümseme ile uzattım elimdeki kutuyu. Dua ile aldı beyler de fazla göz teması kurmadan, yine bir gülümseme ile..

Lokumca lokum yani düşünün kaç kuruşluk şey. İnsanlar, görür görmez seviniyor hemen size dualar ediyor teşekkür ediyor. Beyler hem hanımlar alsın diye hem de karşımda bir hanım var yüzüne gözüne düşmeyeyim diyor başını eğiyor. Lokumunu alınca aynı şekilde dualar teşekkürler, bir tebessüm.

Bazen insanlar küçük hesaplara çok dalıyor. Gülümsemek bile bir sadaka iken müslümanın müslüman kardeşine düşmanca davranması, sadece çıkar amaçlı dostluklar kurması çok incitiyor beni. Hepimizin bir hayat mücadelesi var biliyorum ama hayat aslında klavuzu olan Kur'an'a göre yaşandığında gerçekten çok daha kolaylaşıyor. Klavuz elimizde ama okuyan kaç kişi, okuyup da uygulayan ne kadar insan var değil mi? Tıpkı benim yayınla butonuna bastıktan sonra kara kara mezuniyet derdine düşecek olmam gibi.. Dertlenince çok şey değişecekmiş gibi üstelik.

Allah cümlemizin yar ve yardımcısı olsun. Aklımızdan kendini bir an bile eksik etmesin inşaAllah..

Sevgiler,selamlar
Deryasu
deryasu.blogspot.com.tr